OSMANLI SEFÂRETNÂMELERİNDE BATI ALGISI (XVIII. Yüzyılın Başından XIX. Yüzyılın İlk Çeyreğine)

Tez Türkçe Coğrafya× Bilim ve Teknoloji× Sosyal Bilimler× Antropoloji× Tarih× Siyaset× Sosyoloji× Sağlık× İktisat× Folklor× Edebiyat×

Künye:

Yazarlar:

Dr. Sıddık YILDIZ Kırşehir Ahi Evran Üniversitesi

Ekle

Danışmanlar:

Yaşar Özüçetin Kırşehir Ahi Evran Üniversitesi

Ekle

Yayın Yılı:

2024

Yayın Yeri:

Seviye:

DOKTORA

Kurum:

Bölüm:

İçerik Dosyası:

Web adresi:

Web adresi henüz eklenmemiş. Eklemek için düzenle simgesine tıklayınız.

Operatör:

Sıddık Yıldız

Güncelleyen:

Ramazan Acun

Özet:

Osmanlı Devleti, dış dünya ile çeşitli vasıtalar ile diplomatik ilişkiler kurmuştur. Bu vasıtalardan biri sefirlerdir. Osmanlı Devleti, XVIII. yüzyıla kadar Avrupa'ya olan askerî üstünlüğünden ileri gelen durumu dolayısıyla sefirlerini bir ülkeye savaş açmak ya da barış yapmak amacı ile göndermiştir. Tek taraflı bir diplomatik ilişki tercih eden Osmanlı Devleti, Ad Hoc (fevkalade) diplomatik yöntemini benimsemiştir. 1699 Karlofça Antlaşması sonrası meydana gelen toprak kayıpları, yapılan muahedeler ve içinde bulunulan konjonktür Osmanlı Devleti'ni yeni bir diplomatik sürece mecbur kılmıştır. 1718 Pasarofça Antlaşması gereği Avrupa'ya gönderilen, sefâretnâmesi ile Batılılaşmanın en önemli kaynaklarından birisi Yirmisekiz Çelebi Mehmed Efendi olmuştur. Paris'e fevkalade elçi olarak gönderilen Yirmisekiz Çelebi Mehmed Efendi ile başlayan diplomatik süreç Paris, Viyana, Berlin, Stockholm gibi başkentlere elçi yollanması ile devam etmiştir. Fevkalade ve daha sonra daimî elçi olarak Avrupa'nın çeşitli başkentlerine giden elçiler, bulundukları ülkelerin idarî, askerî, iktisadî ve sosyal yapıları hakkında önemli bilgiler ihtiva eden sefâretnâmeler kaleme almışlardır. Bu eserler, elçilerin müktesebatları ile orantılı olarak önemli gözlemler ve bilgiler içermektedir. Sefâretnâmelere yansıyan Batı algısını, ele alınan 15 sefâretnâme doğrultusunda kronolojik olarak ele alınacaktır. Bu şekilde sefâretnâmelerin devletin, ele alınan süreç içerisindeki değişiminde rolü gözlemlenebilecektir. Bu çalışma ile sefirlerin sefâretnâmelerin perspektifinde Batı'nın nasıl algılandığı tetkik edilmekte ve bu algı temelli değişim ve farklılaşma irdelenmektedir. Elçilerin gönderildikleri ülkelere ilişikin düşünce ve algıları zaman içerisinde değişiklik göstermesine rağmen bu ülkelerin potansiyel bir `düşman` olduklarına dair görüşleri sabit kalmıştır. Elçiler, bir taraftan Osmanlı Devleti'nin gücü ve ihtişamını davranış ve sözleri ile sergilerlerken diğer taraftan da müktesabatları ölçeğinde dikkatlerini çeken ve takdir ettikleri unsurları kayda değer görmüşlerdir. Dolayısıyla, elçiler tarafından kayda değer görülen örf, adet gibi soyut ve bilimsel gelişmeler, bina, bahçe gibi somut nesneler onların zihinlerinde önemli izler bırakmışlardır. Elçilerin sahip oldukları algıda, şahsî düşünce ve görüşlerine tesadüf edilirken kendi devletlerinin de diplomasi ve siyasası da görülebilmektedir. XVIII. yüzyılın başından XIX. yüzyılın ilk yılları içinde sefirlerin buludukları Avrupa ülkeleri, zihinlerine `kâfirlerin cenneti` ve `Müslümanları cehennemi` şeklinde yansımış, İslam kimliğinin de sınırlandırdığı bu algıda `Kâfir`, `Kâfiristan`, `Frengistan` gibi vasıflandırmalar onların hem resmî hem de kişisel algılarının bir tezahürü olarak ortaya çıkmıştır.

Osmanlı Devleti, dış dünya ile çeşitli vasıtalar ile diplomatik ilişkiler kurmuştur. Bu vasıtalardan biri sefirlerdir. Osmanlı Devleti, XVIII. yüzyıla kadar Avrupa&apos;ya olan askerî üstünlüğünden ileri gelen durumu dolayısıyla sefirlerini bir ülkeye savaş açmak ya da barış yapmak amacı ile göndermiştir. Tek taraflı bir diplomatik ilişki tercih eden Osmanlı Devleti, Ad Hoc (fevkalade) diplomatik yöntemini benimsemiştir. 1699 Karlofça Antlaşması sonrası meydana gelen toprak kayıpları, yapılan muahedeler ve içinde bulunulan konjonktür Osmanlı Devleti&apos;ni yeni bir diplomatik sürece mecbur kılmıştır. 1718 Pasarofça Antlaşması gereği Avrupa&apos;ya gönderilen, sefâretnâmesi ile Batılılaşmanın en önemli kaynaklarından birisi Yirmisekiz Çelebi Mehmed Efendi olmuştur. Paris&apos;e fevkalade elçi olarak gönderilen Yirmisekiz Çelebi Mehmed Efendi ile başlayan diplomatik süreç Paris, Viyana, Berlin, Stockholm gibi başkentlere elçi yollanması ile devam etmiştir. Fevkalade ve daha sonra daimî elçi olarak Avrupa&apos;nın çeşitli başkentlerine giden elçiler, bulundukları ülkelerin idarî, askerî, iktisadî ve sosyal yapıları hakkında önemli bilgiler ihtiva eden sefâretnâmeler kaleme almışlardır. Bu eserler, elçilerin müktesebatları ile orantılı olarak önemli gözlemler ve bilgiler içermektedir. Sefâretnâmelere yansıyan Batı algısını, ele alınan 15 sefâretnâme doğrultusunda kronolojik olarak ele alınacaktır. Bu şekilde sefâretnâmelerin devletin, ele alınan süreç içerisindeki değişiminde rolü gözlemlenebilecektir. Bu çalışma ile sefirlerin sefâretnâmelerin perspektifinde Batı&apos;nın nasıl algılandığı tetkik edilmekte ve bu algı temelli değişim ve farklılaşma irdelenmektedir. Elçilerin gönderildikleri ülkelere ilişikin düşünce ve algıları zaman içerisinde değişiklik göstermesine rağmen bu ülkelerin potansiyel bir `düşman` olduklarına dair görüşleri sabit kalmıştır. Elçiler, bir taraftan Osmanlı Devleti&apos;nin gücü ve ihtişamını davranış ve sözleri ile sergilerlerken diğer taraftan da müktesabatları ölçeğinde dikkatlerini çeken ve takdir ettikleri unsurları kayda değer görmüşlerdir. Dolayısıyla, elçiler tarafından kayda değer görülen örf, adet gibi soyut ve bilimsel gelişmeler, bina, bahçe gibi somut nesneler onların zihinlerinde önemli izler bırakmışlardır. Elçilerin sahip oldukları algıda, şahsî düşünce ve görüşlerine tesadüf edilirken kendi devletlerinin de diplomasi ve siyasası da görülebilmektedir. XVIII. yüzyılın başından XIX. yüzyılın ilk yılları içinde sefirlerin buludukları Avrupa ülkeleri, zihinlerine `kâfirlerin cenneti` ve `Müslümanları cehennemi` şeklinde yansımış, İslam kimliğinin de sınırlandırdığı bu algıda `Kâfir`, `Kâfiristan`, `Frengistan` gibi vasıflandırmalar onların hem resmî hem de kişisel algılarının bir tezahürü olarak ortaya çıkmıştır.

Bu eser henüz bir kaynakçada yer almıyor.

Yaptığı atıflar
Aldığı atıflar

Atıf yapılan eser:

Bu eserin yaptığı atıf bulunmuyor.

Bu eserin aldığı atıf bulunmuyor.

Eser istatistikleri yükleniyor...