Davetsiz Misafirler: Türkiye’deki Mültecilerin Maduniyet Görünümleri

Makale Türkçe Sosyal Bilimler× Tarih× Siyaset× Sosyoloji× Türkiye Cumhuriyeti× İktisat× Folklor× Çağdaş×

Künye:

Yazarlar:

Safiye Altıntaş

Ekle

Emeği Geçenler:

Ekle

Yayın Yılı:

2014

Yayınlandığı Eser:

İdealkent Araştırmaları Dergisi/Journal of Urban Studies

Cilt:

Sayı:

Sayfa Aralığı:

252-276

İçerik Dosyası:

Web adresi:

http://dergipark.gov.tr/idealkent/issue/36699/418656

Operatör:

Satiye Aytunca

Güncelleyen:

Satiye Aytunca

Özet:

İnsanlık tarihi ile paralel bir döngüde yer alan ve fiziki mekân değişikliği gibi dar bir değişim algısının ötesinde
sosyo-ekonomik ve kültürel sistem değişikliğini de içeren göç, insan hareketliğinin en genel tanımıdır. Birçok değiş-
keni ve olguyu içeren göç hareketliliğinde, yaşamın devamlılığı esasına dayanan zorunlu göç; mülteciliğin kapsamlı
bir üst başlığı olarak, ülkesinin korunmasından yararlan(a)mayan kişileri vurgulamaktadır. Göç güzergâhının
kavşağında yer alan ve mülteciler için lojistik ülke konumunda olan Türkiye, durak konumundadır. Misafirhaneler-
de, kamp içinde/çadır kentlerde ve kamp dışında yaşayan mülteciler ülke içerisinde kalıcı nüfus oluşturmaktadır; bu
durum toplum ve iktidar mekanizmaları ile kurulan ilişkinin modern ulus-devletin ideolojik, siyasal ve sosyo-
kültürel egemenlik alanlarıyla doğrudan ilişkilidir. Bu çalışmada alt ve aşağı konumda olan, sessiz ve temsilsiz insan
yığınlarını [mülteci(lik)] mesele olarak değerlendirmeye imkân sağlayan madun (subaltern) kavramı ile mültecilerin
iktidar mekanizmalarıyla kurduğu ilişkiyi bazı kavramlar ve değerler çerçevesinde görünür kılınmaya çalışılacaktır.
Raporlar, dergi ve mektuplar ışığında madun-mültecilerin tüm “öteki”likleri de içinde barındıran “yok-sanma”
halleri niteliksel bir yaklaşımla mesele edilmiştir. Çalışmada Türkiye’nin folklorik söylem ve değerlerinden biri olarak
kabul edilen misafirliğin yanı sıra vatandaşlık, ev sahibi, yabancı ve umut yolculuğu olgularına da mültecilerin
maduniyet durumunu niteleyen önemli işaretler olarak değinilmiştir.

İnsanlık tarihi ile paralel bir döngüde yer alan ve fiziki mekân değişikliği gibi dar bir değişim algısının ötesinde 
sosyo-ekonomik ve kültürel sistem değişikliğini de içeren göç, insan hareketliğinin en genel tanımıdır. Birçok değiş-
keni ve olguyu içeren göç hareketliliğinde, yaşamın devamlılığı esasına dayanan zorunlu göç; mülteciliğin kapsamlı 
bir üst başlığı olarak, ülkesinin korunmasından yararlan(a)mayan kişileri vurgulamaktadır. Göç güzergâhının 
kavşağında yer alan ve mülteciler için lojistik ülke konumunda olan Türkiye, durak konumundadır. Misafirhaneler-
de, kamp içinde/çadır kentlerde ve kamp dışında yaşayan mülteciler ülke içerisinde kalıcı nüfus oluşturmaktadır; bu 
durum toplum ve iktidar mekanizmaları ile kurulan ilişkinin modern ulus-devletin ideolojik, siyasal ve sosyo-
kültürel egemenlik alanlarıyla doğrudan ilişkilidir. Bu çalışmada alt ve aşağı konumda olan, sessiz ve temsilsiz insan 
yığınlarını [mülteci(lik)] mesele olarak değerlendirmeye imkân sağlayan madun (subaltern) kavramı ile mültecilerin 
iktidar mekanizmalarıyla kurduğu ilişkiyi bazı kavramlar ve değerler çerçevesinde görünür kılınmaya çalışılacaktır. 
Raporlar, dergi ve mektuplar ışığında madun-mültecilerin tüm “öteki”likleri de içinde barındıran “yok-sanma” 
halleri niteliksel bir yaklaşımla mesele edilmiştir. Çalışmada Türkiye’nin folklorik söylem ve değerlerinden biri olarak 
kabul edilen misafirliğin yanı sıra vatandaşlık, ev sahibi, yabancı ve umut yolculuğu olgularına da mültecilerin 
maduniyet durumunu niteleyen önemli işaretler olarak değinilmiştir.