Selçuklularda Okçuluğa Genel Bir Bakış

Makale Türkçe

Künye:

Yazarlar:

Tülay METİN

Ekle

Emeği Geçenler:

Ekle

Yayın Yılı:

2014

Yayınlandığı Eser:

Tarih Okulu Dergisi

Cilt:

Sayı:

XVII

Sayfa Aralığı:

131-153

İçerik Dosyası:

Web adresi:

Web adresi henüz eklenmemiş. Eklemek için düzenle simgesine tıklayınız.

Operatör:

Onur Yamaner

Güncelleyen:

Kübra Selen Yılmaz

Özet:

Türklerde okçuluğun tarihi Türklerin tarih sahnesindeki varlığı kadar geriye gider. İslâm öncesi dönemde olduğu gibi Türklerin İslâmiyeti kabul etmelerinden sonra da okçuluktaki ustalıkları devam etmiştir. Türklerin belirleyici vasıflarından olan okçuluk, Türk tarihinin kültürel yapı taşlarının en önemlilerindendir. Türkleri diğer milletlerden farklı kılan pek çok özelliklerden biri de savaş sanatında gösterdikleri mahirane başarılar olmuştur. Askerî unsur olarak istifadenin yanı sıra ok ve yay’a dair Türk tefekküründe oluşan bir takım siyasî, hukukî ve sosyal manalar son derece köklü izler bırakan ve bu meyanda yansımaları ile hafızalarda temerküz eden değerlerdir. Savaş silahı olmasının yanı sıra günlük hayatın bir parçası olan ok’un kullanımı Türk tarihinin bilinen en eski dönemine kadar uzanmaktadır. İslâmiyet’ten önce Türk yaşayışına damgasını vuran okçuluk İslâmiyet’ten sonra inanç ve düşünüş zemininde aynı canlılığını muhafaza etmiştir. Asırlar boyunca savaşların değişmez silahı olan ok ve yay Türk zaferlerine katkı sağlayan en önemli etkendi. Selçukluların okçuluktaki ustalıkları ile Maveraünnehir, Horasan, Irak ve Suriye’de Türk hâkimiyeti uzun yıllar devam etmiştir. Bununla birlikte okun gücüyle Anadolu’nun kapılarını Türklere açarak Türk vatanı haline gelmesini sağlamışlardır. Ok ve ok’a dairler Selçuklularda askerî üstünlük, hâkimiyet, tabiyyet ve gücü simgelerdi. Bu makalede Türk hayatında önemli bir yeri olan okçuluğun Selçuklular dönemindeki durumu, kaynaklardaki bilgiler ışığında tespitler ve açıklamalarla izah edilmiştir.