Türkiye Selçukluları ve Anadolu Beylikleri Dönemi Konya Vakıfları

Vakfetmek, bir kişinin kendine ait taşınır veya taşınmaz herhangi bir değere mâlik mülkünü, dinî, içtimaî ve hayrî bir gayeye ebediyen tahsis etmesi demektir. Vakfetmekteki gaye toplumsal yardımlaşma, içtimai hayatın tanzimi ile karşılığını Allah’tan bekleyerek malın infak edilmesidir. Türklerin uzun süredir, Müslüman olmadıkları dönemler de dahil olmak üzere töreyle gelişen bir yardımlaşma kültürüne sahip oldukları bilinen bir gerçektir. Müslüman olmalarıyla beraber Allah yolunda harcama yapmayı, fakir, muhtaç ve kimsesizlere infak ve tasaddukta bulunmayı, iyilik yapmada ve takvada yardımlaşmayı, hayır ve yararlı işlere yönelmeyi öğütleyen birçok ayetin de emriyle Türkler, vakıf müessesesini hükmettikleri topraklarda yaygınlaştırmışlardır. Anadolu’ya girdikleri ilk dönemde uzun bir fetih ve yerleşme sürecinden sonra gelir düzeylerinde gözle görülür bir artış yaşanan Türkler, XII. yüzyılda İslamî çerçevedeki ilk vakıf eserlerini teşekkül ettirmişlerdir. Selçuklu dönemini kapsayan ilk dönem vakıf eserleri, Türkiye Selçukluları dönemine ait öncü, kaliteli ve uzun ömürlü yapılar olmuşlardır. Anadolu vakıf kurumunun hızlı tekâmülü ile diğer dönemlere sirayet eden temel nitelikleri de bu dönemde ortaya atılmıştır. Türkiye Selçuklularının halefleri olan Anadolu Beylikleri, vakıf müessesini yaygınlaştırarak daha da zenginleştirmişler ve vakıf kurumu altın çağı olarak nitelendirilen Osmanlı döneminde de zirveye ulaşmıştır.

Anadolu’nun Müslüman-Türk kimliğine bürünmesini sağlayan Selçuklular ve Beylikler, burada kurdukları vakıf müessesiyle Anadolu’nun Türk yurdu olmasını sağlayarak, bu topraklarda bir vakıf medeniyeti tesis etmişlerdir. Çalışmamızda Türkiye Selçukluları ve Beylikler dönemi vakıfları hakkında genel bir bilgi verilerek, Selçuklular dönemi Konya’da inşa ve tanzim edilen vakıf eserlerinin kemiyeti hakkında kısa bir değerlendirme yapılmıştır. Ayrıca Beylikler döneminde Konya’da kurulan birçok vakfın genel niteliklerinin ortaya çıkarılması ve hazırlanan Konya vakıfları adlı eserde Selçuklu ve Beylikler dönemi vakıfları hakkında derinliğine yapılan çalışmalar öncesinde özet bir değerlendirme yapılması amaçlanmıştır.

Endowing means to allocate a person’s own real estate or capital of any value for a religious, social and charitable cause. The purpose of a donation is the arrangement of social solidarity and life, as well the allocation of property by expecting its reward from Allah. It is a wellknown fact that Turks, even when they were not Muslims for a long time, have had a customarily developing culture of mutuality. Turks promoted waqf institutions in their countries motivated by the orders of many verses that advise spending for Allah, helping the poor, needy and orphans, helping in doing good and taqwa, and turning to charity and beneficial deeds. Turks, who experienced a noticeable increase in their income levels after a long conquest and settlement process in the first period they entered Anatolia in the 17th century, they formed the first waqf works of the century within an Islamic framework. The first period covers waqf works of the Seljuk period such as pioneering, good quality and long-lasting structures. The rapid evolution of the Anatolian waqf institutions and its basic characteristics that spread to other periods, have also occured in this period. Furthermore, Anatolian Principalities, known as the successors of the Turkey Seljuks, have enriched the waqfs by expanding them. Thus, the waqf culture reached its peak in the Ottoman period, which is described as the golden age.

The Seljuks and Anatolian Principalities that enabled Anatolia transforming into a MuslimTurkish identity, established a fountain of civilization in Anatolian lands by creating a ‘waqf institution culture’. This study aims at presenting an overview on the waqfs of the Anatolian Seljuks and Anatolian principalities period in Konya, during the times of the Seljuks’ state. For this purpose, buildings and foundation works of those times, have been examined and briefly evaluated. An additional aim of our article was to present a summary for our book called ‘The Konya Waqfs’. Therefore, an investigation into general characteristics of many foundations established in Konya, as well a detailed evaluation about the times of the Seljuks and Principalities were necessary.

Anadolu’nun Müslüman-Türk kimliğine bürünmesini sağlayan Selçuklular ve Beylikler, burada kurdukları vakıf müessesiyle Anadolu’nun Türk yurdu olmasını sağlayarak, bu topraklarda bir vakıf medeniyeti tesis etmişlerdir. Çalışmamızda Türkiye Selçukluları ve Beylikler dönemi vakıfları hakkında genel bir bilgi verilerek, Selçuklular dönemi Konya’da inşa ve tanzim edilen vakıf eserlerinin kemiyeti hakkında kısa bir değerlendirme yapılmıştır. Ayrıca Beylikler döneminde Konya’da kurulan birçok vakfın genel niteliklerinin ortaya çıkarılması ve hazırlanan Konya vakıfları adlı eserde Selçuklu ve Beylikler dönemi vakıfları hakkında derinliğine yapılan çalışmalar öncesinde özet bir değerlendirme yapılması amaçlanmıştır.

Endowing means to allocate a person’s own real estate or capital of any value for a religious, social and charitable cause. The purpose of a donation is the arrangement of social solidarity and life, as well the allocation of property by expecting its reward from Allah. It is a wellknown fact that Turks, even when they were not Muslims for a long time, have had a customarily developing culture of mutuality. Turks promoted waqf institutions in their countries motivated by the orders of many verses that advise spending for Allah, helping the poor, needy and orphans, helping in doing good and taqwa, and turning to charity and beneficial deeds. Turks, who experienced a noticeable increase in their income levels after a long conquest and settlement process in the first period they entered Anatolia in the 17th century, they formed the first waqf works of the century within an Islamic framework. The first period covers waqf works of the Seljuk period such as pioneering, good quality and long-lasting structures. The rapid evolution of the Anatolian waqf institutions and its basic characteristics that spread to other periods, have also occured in this period. Furthermore, Anatolian Principalities, known as the successors of the Turkey Seljuks, have enriched the waqfs by expanding them. Thus, the waqf culture reached its peak in the Ottoman period, which is described as the golden age.

The Seljuks and Anatolian Principalities that enabled Anatolia transforming into a MuslimTurkish identity, established a fountain of civilization in Anatolian lands by creating a ‘waqf institution culture’. This study aims at presenting an overview on the waqfs of the Anatolian Seljuks and Anatolian principalities period in Konya, during the times of the Seljuks’ state. For this purpose, buildings and foundation works of those times, have been examined and briefly evaluated. An additional aim of our article was to present a summary for our book called ‘The Konya Waqfs’. Therefore, an investigation into general characteristics of many foundations established in Konya, as well a detailed evaluation about the times of the Seljuks and Principalities were necessary.

Bu eser henüz bir kaynakçada yer almıyor.

Yaptığı atıflar
Aldığı atıflar

Atıf yapılan eser:

Bu eserin yaptığı atıf bulunmuyor.

Bu eserin aldığı atıf bulunmuyor.

Eser istatistikleri yükleniyor...