Maârif Salnâmelerine Göre İstanbul’da Eğitim-Öğretim (1898-1903)

Tez Türkçe Tarih× 20. yy× Osmanlı× 19. yy× Anadolu×

Künye:

Yazarlar:

Filiz ÜNAL

Ekle

Danışmanlar:

Necdet HAYTA

Ekle

Yayın Yılı:

2007

Yayın Yeri:

Ankara

Seviye:

MASTER

Kurum:

Gazi Üniversitesi

Bölüm:

Tarih Anabilim Dalı

İçerik Dosyası:

Web adresi:

Web adresi henüz eklenmemiş. Eklemek için düzenle simgesine tıklayınız.

Operatör:

Merve Kılıç

Güncelleyen:

Tayfun Demirhan

Özet:

Yükselme Döneminde kendisini her sahada Batıdan üstün gören Osmanlı Devleti, Lale Devri'nden itibaren bu inancını kaybetmeye başlamış ve Batıyı model olarak izlemiştir. Başlangıçta bu durumu Batının askeri üstünlüğü olarak değerlendiren devlet adamlarımız, II. Mahmud ve Tanzimat devirlerinden itibaren her sahada Avrupa kurumlarını örnek almışlardır. Artık okullaşma konusunda da batı kurumları hızlı bir şekilde iktibas edilmeye başlamıştır. Özellikle Tanzimat devlet adamları, yeni mekteplerin açılmasına önem verdikleri gibi maarif teşkilatının da Avrupai tarzda örgütlenmesini sağlamışlardır. Yapılan çalışmalarla ilk ve orta öğretim daha programlı bir şekle konulmuştur. Osmanlı son dönem eğitimine yön veren 1869 Maârif-i Umumiye Nizâmnâmesi ile eğitim teşkilatımız radikal bir değişikliğe uğramıştır. Tanzimat döneminin ardından başlayan I. Meşrutiyet döneminde de eğitim sahasındaki modernleşmeye ve yeni eğitim kurumlarının açılmasına devam edilmiş ve Osmanlı eğitim kademeleri eksiksiz bir şekle konulmuştur. 20. yüzyıl başlarına gelindiğinde okullaşma hareketi, hızını sürekli artırarak devam etmiş ve günümüze kadar ulaşan birçok eğitim kurumunun oluşmasını sağlamıştır. 1903 yılına gelindiğinde İstanbul'da askerû eğitimde Harbiye, Tıbbiye, Mühendishâne ve Bahriye Mektebi, yüksek öğretimde DârülfünÃ»n, Mülkiye Mektebi, Mülkû Tıbbiye, Hukuk Mektebi, Dârülmuallimûn ve Dârülmuallimât; orta öğretimde Sultânû, İdâdûler ve Rüşdiyeler, ilköğretimde ise ibtidâiler devletin temel eğitim kurumları olarak varlığını sürdürmeye devam etmiştir. Başta Mustafa Kemal Atatürk olmak üzere İstanbul'daki bu mekteplerde yetişen birçok devlet adamı, asker, bürokrat ve aydın geleceğin Türkiye'sine yön vermişlerdir.

Yükselme Döneminde kendisini her sahada Batıdan üstün gören Osmanlı Devleti, Lale Devri'nden itibaren bu inancını kaybetmeye başlamış ve Batıyı model olarak izlemiştir. Başlangıçta bu durumu Batının askeri üstünlüğü olarak değerlendiren devlet adamlarımız, II. Mahmud ve Tanzimat devirlerinden itibaren her sahada Avrupa kurumlarını örnek almışlardır. Artık okullaşma konusunda da batı kurumları hızlı bir şekilde iktibas edilmeye başlamıştır. Özellikle Tanzimat devlet adamları, yeni mekteplerin açılmasına önem verdikleri gibi maarif teşkilatının da Avrupai tarzda örgütlenmesini sağlamışlardır. Yapılan çalışmalarla ilk ve orta öğretim daha programlı bir şekle konulmuştur. Osmanlı son dönem eğitimine yön veren 1869 Maârif-i Umumiye Nizâmnâmesi ile eğitim teşkilatımız radikal bir değişikliğe uğramıştır. Tanzimat döneminin ardından başlayan I. Meşrutiyet döneminde deeğitim sahasındaki modernleşmeye ve yeni eğitim kurumlarının açılmasına devam edilmiş ve Osmanlı eğitim kademeleri eksiksiz bir şekle konulmuştur. 20. yüzyıl başlarına gelindiğinde okullaşma hareketi, hızını sürekli artırarak devam etmiş ve günümüze kadar ulaşan birçok eğitim kurumunun oluşmasını sağlamıştır. 1903 yılına gelindiğinde İstanbul'da askerû eğitimde Harbiye, Tıbbiye, Mühendishâne ve Bahriye Mektebi, yüksek öğretimde DârülfünÃ»n, Mülkiye Mektebi, Mülkû Tıbbiye, Hukuk Mektebi, Dârülmuallimûn ve Dârülmuallimât; orta öğretimde Sultânû, İdâdûler ve Rüşdiyeler, ilköğretimde ise ibtidâiler devletin temel eğitim kurumları olarak varlığını sürdürmeye devam etmiştir. Başta Mustafa Kemal Atatürk olmak üzere İstanbul'daki bu mekteplerde yetişen birçok devlet adamı, asker, bürokrat ve aydın geleceğin Türkiye'sine yön vermişlerdir.