Balkan muhacirlerinin yaşadığı sorunlar (1912-1914)

Tez Türkçe Tarih×

Künye:

Yazarlar:

Tülin ACER

Ekle

Danışmanlar:

Necati AKSANYAR

Ekle

Yayın Yılı:

2008

Yayın Yeri:

Seviye:

MASTER

Kurum:

Bölüm:

İçerik Dosyası:

İndirmek için tıklayınız

Web adresi:

Web adresi henüz eklenmemiş. Eklemek için düzenle simgesine tıklayınız.

Operatör:

Kaan Kocaman

Güncelleyen:

Ramazan Acun

Özet:

Göç, insanların hayatlarının bir kısmını veya hepsini geçirmek üzere bir yerden başka bir yere yapılan yer değiştirme olayıdır. Ancak bu yer değiştirme olayı bazen insanların kendi iradeleriyle gerçekleşirken, bazen de güdümlü yani zorlamaya dayalı olarak gerçekleşmiştir. Bu nedenle göç meselesi, toplumları etkileyen önemli sosyal olgulardan birisi olmuştur. Türkiye'ye gelen göçlerin çoğu zorlamaya dayalı olarak gerçekleşmiştir. 1806-1812 yılları arasında 200.000'e yakın, 1856-1865 yılları arasında 2.000.000'dan fazla, 1877-1878 yılları arasında 1.253.500 civarı, 1912-1914 yılları arasında100.000'den fazla Müslüman göçmen, vatanlarını terk ederek Türk topraklarına yerleşmek zorunda kalmıştır. Osmanlı Devleti Balkan Savaşlarını kaybedip çekilince, buralardaki yerli ahâli, Bulgar, Yunan ve Sırpların zulmüne uğramıştır. Yaklaşık beş yüz yıl Müslümanlarla birlikte barış ve huzur içinde yaşayan bu gayr-i müslim unsurlar, düşmanca bir tavır içerisine girerek Türklerin bulunduğu şehir, kasaba ve köylere baskınlar düzenlemişlerdir. Hıristiyan müttefiklerin hepsi köy ve kasabalarda yaşayan Müslümanlara karşı kapsamlı bir kıyıma girişmişlerdir. Zor durumda kalan Müslüman ahâli önce Edirne'ye, oradan İstanbul'a daha sonra diğer Anadolu şehirlerine (Bursa, İzmir, İzmit, Edremit, Bandırma, Balıkesir, Ankara, Konya, Antalya, Adana, Eskişehir?) göç etmişlerdir. İstanbul'a ve Anadolu'nun diğer şehirlerine gelen ve sayıları yüz binleri bulan muhacirler, göç sırasında açlık, sefalet ve salgın hastalıklarla mücadele etmek zorunda kalmışlardır. Göçmenlerin sorunları geldikleri yeni yerleşim bölgelerinde de devam etmiştir. Bu sorunlar daha çok yerleşim, hastalık, yerli halk ile uyum ve eğitim gibi hayatî öncelikli konulardan oluşmuştur. Bu sorunlar karşısında Osmanlı Devleti ve dönemin sivil toplum kuruluşları ilgisiz kalmamışlardır. İskân-ı Muhâcirîn Komisyonu kurulmuş, Hilâl-i Ahmer Cemiyeti de evsiz ve yurtsuz kalmış Rumeli'den gelen bu insanlara çok büyük yardımlarda bulunmuştur. Balkan Savaşı muhacirlerinin sorunları ve bu sorunlara karşı devletin bulduğu çözüm yolları, ileride meydana gelebilecek olan göçlerin anlaşılmasında ve çözüme kavuşmasında önemli ipuçları verecektir.
Immigration is a phenomenon by which people change places is order to spend their whole life or a part of life in another place. However, this phenomenon of changing places has happened with the free will of the people and sometimes unwillingly and by force. Therefore, immigration has been one of the important phenomena which affected societies. Most of the immigrations to Turkey have occured by force. Between the years 1806 and 1812, about 200.000, between years 1856 and 1865 over 2.000.000, between 1877 and 1878 approximately 1.253.500, between 1912-1914 over 100.000 Moslem immigrants leaving their country had to setle in Turkish soil. When Ottoman Empire lost Balkanian Wars and withdrew, native people in those places were insulted and tormented by Bulgarians, Greeks and Serbians. Non-moslem people who had lived in peace and tranavility with Moslems about five hundred years; assuming a hostile manner attached the cities, towns and villages where Turkish people were living. All Christian allies started an extended massacre against moslems living in villages and towns. Moslems, in diffucult sitvation, first migrated Edirne, from here İstanbul and after that other Anatolian cities (Bursa, İzmir, İzmit, Edremit, Bandırma, Balıkesir, Ankara, Konya, Antalya, Adana, Eskişehir?) Immingrants who came to İstanbul and other Anatolian cities and had a number reaching one hundred thousands had to struggle with hunger, poverty and epidemics during the immigration. And the problems of immigrants continued in the places where they came. These were such vital problems as settlement, diseases, harmony with the rative people and education. Ottoman Empire and the non-govermental institutions of the period weren?t indifferent to those problems. Immigrant Placement Comission was established, Hilal-i Ahmer Charity helped many homeless people who came from Rumela. The problems of Balkanian war immigrants and the solutions the Empire found against these problems will give clues to understand the probable forecaming immigrations and to find a solution to them.

Göç, insanların hayatlarının bir kısmını veya hepsini geçirmek üzere bir yerden başka bir yere yapılan yer değiştirme olayıdır. Ancak bu yer değiştirme olayı bazen insanların kendi iradeleriyle gerçekleşirken, bazen de güdümlü yani zorlamaya dayalı olarak gerçekleşmiştir. Bu nedenle göç meselesi, toplumları etkileyen önemli sosyal olgulardan birisi olmuştur.	Türkiye'ye gelen göçlerin çoğu zorlamaya dayalı olarak gerçekleşmiştir. 1806-1812 yılları arasında 200.000'e yakın, 1856-1865 yılları arasında 2.000.000'dan fazla, 1877-1878 yılları arasında 1.253.500 civarı, 1912-1914 yılları arasında100.000'den fazla Müslüman göçmen, vatanlarını terk ederek Türk topraklarına yerleşmek zorunda kalmıştır. Osmanlı Devleti Balkan Savaşlarını kaybedip çekilince, buralardaki yerli ahâli, Bulgar, Yunan ve Sırpların zulmüne uğramıştır. Yaklaşık beş yüz yıl Müslümanlarla birlikte barış ve huzur içinde yaşayan bu gayr-i müslim unsurlar, düşmanca bir tavır içerisine girerek Türklerin bulunduğu şehir, kasaba ve köylere baskınlar düzenlemişlerdir. Hıristiyan müttefiklerin hepsi köy ve kasabalarda yaşayan Müslümanlara karşı kapsamlı bir kıyıma girişmişlerdir. Zor durumda kalan Müslüman ahâli önce Edirne'ye, oradan İstanbul'a daha sonra diğer Anadolu şehirlerine (Bursa, İzmir, İzmit, Edremit, Bandırma, Balıkesir, Ankara, Konya, Antalya, Adana, Eskişehir?) göç etmişlerdir.	İstanbul'a ve Anadolu'nun diğer şehirlerine gelen ve sayıları yüz binleri bulan muhacirler, göç sırasında açlık, sefalet ve salgın hastalıklarla mücadele etmek zorunda kalmışlardır. Göçmenlerin sorunları geldikleri yeni yerleşim bölgelerinde de devam etmiştir. Bu sorunlar daha çok yerleşim, hastalık, yerli halk ile uyum ve eğitim gibi hayatî öncelikli konulardan oluşmuştur. Bu sorunlar karşısında Osmanlı Devleti ve dönemin sivil toplum kuruluşları ilgisiz kalmamışlardır. İskân-ı Muhâcirîn Komisyonu kurulmuş, Hilâl-i Ahmer Cemiyeti de evsiz ve yurtsuz kalmış Rumeli'den gelen bu insanlara çok büyük yardımlarda bulunmuştur.	Balkan Savaşı muhacirlerinin sorunları ve bu sorunlara karşı devletin bulduğu çözüm yolları, ileride meydana gelebilecek olan göçlerin anlaşılmasında ve çözüme kavuşmasında önemli ipuçları verecektir.
Immigration is a phenomenon by which people change places is order to spend their whole life or a part of life in another place. However, this phenomenon of changing places has happened with the free will of the people and sometimes unwillingly and by force. Therefore, immigration has been one of the important phenomena which affected societies.	Most of the immigrations to Turkey have occured by force. Between the years 1806 and 1812, about 200.000, between years 1856 and 1865 over 2.000.000, between 1877 and 1878 approximately 1.253.500, between 1912-1914 over 100.000 Moslem immigrants leaving their country had to setle in Turkish soil. When Ottoman Empire lost Balkanian Wars and withdrew, native people in those places were insulted and tormented by Bulgarians, Greeks and Serbians. Non-moslem people who had lived in peace and tranavility with Moslems about five hundred years; assuming a hostile manner attached the cities, towns and villages where Turkish people were living. All Christian allies started an extended massacre against moslems living in villages and towns. Moslems, in diffucult sitvation, first migrated Edirne, from here İstanbul and after that other Anatolian cities (Bursa, İzmir, İzmit, Edremit, Bandırma, Balıkesir, Ankara, Konya, Antalya, Adana, Eskişehir?)	Immingrants who came to İstanbul and other Anatolian cities and had a number reaching one hundred thousands had to struggle with hunger, poverty and epidemics during the immigration. And the problems of immigrants continued in the places where they came. These were such vital problems as settlement, diseases, harmony with the rative people and education. Ottoman Empire and the non-govermental institutions of the period weren?t indifferent to those problems. Immigrant Placement Comission was established, Hilal-i Ahmer Charity helped many homeless people who came from Rumela.	The problems of Balkanian war immigrants and the solutions the Empire found against these problems will give clues to understand the probable forecaming immigrations and to find a solution to them.